استراتژی خرید و نگاه داشت (Buy and Hold Strategy) یک رویکرد سرمایه‌گذاری بلندمدت است که در آن سرمایه‌گذار دارایی‌های مالی (عمدتاً سهام) را خریداری کرده و بدون توجه به نوسانات کوتاه‌مدت بازار، آنها را برای دوره زمانی طولانی (معمولاً سال‌ها یا حتی دهه‌ها) نگهداری می‌کند. این استراتژی بر اساس این باور بنا شده است که بازارهای مالی علی‌رغم نوسانات کوتاه‌مدت، در بلندمدت روند صعودی دارند و ارزش دارایی‌ها افزایش می‌یابد.
استراتژی خرید و نگاه داشت با فرضیه بازار کارآمد در ارتباط است. طبق این فرضیه، قیمت‌های بازار تمام اطلاعات موجود را منعکس می‌کنند و تلاش برای پیش‌بینی حرکات کوتاه‌مدت بازار یا زمان‌بندی ورود و خروج (Market Timing) معمولاً بی‌نتیجه است.
این تئوری بیان می‌کند که تغییرات قیمت سهام غیرقابل پیش‌بینی و تصادفی هستند. بنابراین، تلاش برای پیش‌بینی روندهای کوتاه‌مدت قیمت‌ها و معامله بر اساس آنها نمی‌تواند به طور مداوم به بازدهی بالاتر از بازار منجر شود.
یکی از مهم‌ترین مزایای استراتژی خرید و نگاه داشت، بهره‌مندی از اثر مرکب است. با سرمایه‌گذاری مجدد سود سهام و رشد ارزش سهام در طول زمان، بازده کلی سرمایه‌گذاری به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.
با کاهش تعداد معاملات، هزینه‌های کارمزد معاملات و مالیات بر سود سرمایه کاهش می‌یابد. این هزینه‌ها در طول زمان می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر بازدهی کلی سرمایه‌گذاری داشته باشند.
مثال: فرض کنید سرمایه‌گذاری با سرمایه اولیه ۱۰۰ میلیون تومان، سالانه ۱۰ بار معامله با کارمزد ۰.۵ درصد انجام می‌دهد. این یعنی سالانه ۵ میلیون تومان هزینه کارمزد. در مقابل، سرمایه‌گذار خرید و نگاه داشت با یک بار خرید و پرداخت ۰.۵ درصد کارمزد (۵۰۰ هزار تومان) در ابتدای دوره، مبلغ قابل توجهی صرفه‌جویی می‌کند.
سرمایه‌گذاران فعال اغلب تحت تأثیر سوگیری‌های رفتاری مانند بیش‌اطمینانی (Overconfidence)، رفتار گله‌ای (Herd Behavior) و ترس از دست دادن (FOMO) قرار می‌گیرند. استراتژی خرید و نگاه داشت با کاهش تصمیم‌گیری‌های مکرر، احتمال این خطاهای رفتاری را کاهش می‌دهد.
داده‌های تاریخی نشان می‌دهند که بازارهای سهام در بلندمدت (دوره‌های ۱۰ ساله یا بیشتر) عموماً بازدهی مثبت داشته‌اند، حتی با وجود بحران‌های مالی و رکودهای اقتصادی.
سرمایه‌گذاران بلندمدت می‌توانند از سود سهام و رشد تدریجی شرکت‌ها بهره‌مند شوند. با سرمایه‌گذاری مجدد سود سهام، اثر مرکب می‌تواند به افزایش چشمگیر سرمایه منجر شود.
استراتژی خرید و نگاه داشت نیاز به نظارت مداوم بر بازار، تحلیل‌های مکرر و تصمیم‌گیری‌های پی‌درپی را کاهش می‌دهد. این امر برای سرمایه‌گذاران غیرحرفه‌ای که زمان و تخصص کافی برای تحلیل بازار ندارند، بسیار مفید است.
موفقیت این استراتژی به انتخاب درست دارایی‌های اولیه بستگی دارد. انتخاب شرکت‌های ضعیف یا صنایع رو به افول می‌تواند به زیان‌های بلندمدت منجر شود.
مثال: سرمایه‌گذاری در شرکت‌های تولید فیلم عکاسی (مانند کداک) در دهه ۱۹۹۰ قبل از ظهور دوربین‌های دیجیتال، علی‌رغم سابقه درخشان این شرکت‌ها، به زیان‌های قابل توجه منجر شد.
با قفل کردن سرمایه در دارایی‌های خاص برای مدت طولانی، سرمایه‌گذار ممکن است فرصت‌های سرمایه‌گذاری بهتر را از دست بدهد.
در اقتصادهایی با تورم بالا مانند ایران، ممکن است بازدهی واقعی (تعدیل‌شده با تورم) استراتژی خرید و نگاه داشت کاهش یابد، به خصوص اگر دارایی‌های انتخاب‌شده نتوانند با نرخ تورم رشد کنند.
در شرایط اضطراری که نیاز به نقدینگی وجود دارد، ممکن است سرمایه‌گذار مجبور شود دارایی‌های خود را در زمان نامناسب و با قیمت پایین بفروشد.
تغییرات بنیادی در صنایع، فناوری‌ها یا مدل‌های کسب‌وکار می‌تواند چشم‌انداز بلندمدت شرکت‌ها را تغییر دهد. استراتژی خرید و نگاه داشت سنتی ممکن است به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نباشد تا به این تغییرات واکنش نشان دهد.
برخلاف رویکرد سنتی که هیچ تغییری در پرتفوی ایجاد نمی‌کند، در این رویکرد سرمایه‌گذار به صورت دوره‌ای (مثلاً سالانه) پرتفوی خود را بررسی کرده و در صورت تغییرات بنیادی در شرکت‌ها یا صنایع، تعدیلات لازم را انجام می‌دهد.
در این رویکرد، سرمایه‌گذار به صورت دوره‌ای تخصیص دارایی‌های پرتفوی خود را به نسبت‌های هدف اولیه بازمی‌گرداند. این کار می‌تواند به کاهش ریسک و حفظ تنوع پرتفوی کمک کند.
مثال: سرمایه‌گذاری با تخصیص اولیه ۶۰٪ سهام و ۴۰٪ اوراق بدهی، پس از یک سال رشد قوی بازار سهام، ممکن است با نسبت ۷۰٪ سهام و ۳۰٪ اوراق بدهی مواجه شود. با تخصیص مجدد، بخشی از سهام فروخته شده و اوراق بدهی خریداری می‌شود تا نسبت به ۶۰-۴۰ بازگردد.
در این استراتژی، سرمایه‌گذار به جای سرمایه‌گذاری یک‌جا، به صورت منظم و دوره‌ای مبلغ ثابتی را سرمایه‌گذاری می‌کند. این روش می‌تواند ریسک زمان‌بندی نامناسب ورود به بازار را کاهش دهد.
به جای انتخاب سهام منفرد، بسیاری از طرفداران استراتژی خرید و نگاه داشت ترجیح می‌دهند در صندوق‌های شاخصی سرمایه‌گذاری کنند که کل بازار یا بخش بزرگی از آن را پوشش می‌دهند. این رویکرد ریسک انتخاب نامناسب را کاهش می‌دهد.
با توجه به نرخ تورم بالا در ایران، سرمایه‌گذاران باید به دنبال دارایی‌هایی باشند که توان حفظ ارزش در برابر تورم را داشته باشند. سهام شرکت‌هایی که دارایی‌های ملموس (مانند زمین، ساختمان، ماشین‌آلات) دارند یا در صنایع صادرات‌محور فعالیت می‌کنند، معمولاً در مقابل تورم مقاوم‌تر هستند.
بازار سرمایه ایران نوسانات شدیدتری نسبت به بازارهای توسعه‌یافته دارد. سرمایه‌گذاران باید آمادگی تحمل این نوسانات را داشته باشند و از تصمیم‌گیری‌های احساسی در دوره‌های اصلاحی بازار خودداری کنند.
ریسک‌های سیستماتیک مانند تحریم‌های بین‌المللی، تغییرات ناگهانی در سیاست‌های اقتصادی و نوسانات نرخ ارز می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر بازار سرمایه ایران داشته باشند. تنوع‌بخشی به پرتفوی می‌تواند به کاهش این ریسک‌ها کمک کند.
تمرکز بر شرکت‌هایی با موقعیت رقابتی قوی، سودآوری پایدار، مدیریت کارآمد و ترازنامه سالم. شرکت‌های با سهم بازار بالا و مزیت رقابتی پایدار معمولاً گزینه‌های مناسب‌تری برای استراتژی خرید و نگاه داشت هستند.
سرمایه‌گذاری در صنایع مختلف برای کاهش ریسک. ترکیبی از صنایع صادرات‌محور (مانند پتروشیمی، فلزات اساسی)، صنایع مصرفی (مانند غذایی، دارویی) و صنایع زیرساختی (مانند بانک‌ها، بیمه‌ها) می‌تواند پرتفوی متوازنی ایجاد کند.
در بازار ایران، سود نقدی (DPS) اهمیت ویژه‌ای دارد. شرکت‌هایی با سابقه پرداخت سود نقدی پایدار و رو به رشد می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای استراتژی خرید و نگاه داشت باشند.
برای سرمایه‌گذاران کم‌تجربه، استفاده از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک با مدیریت حرفه‌ای می‌تواند گزینه مناسبی باشد. این صندوق‌ها تنوع بیشتری ارائه می‌دهند و توسط مدیران حرفه‌ای اداره می‌شوند.
استراتژی خرید و نگهداری یا همان “HODL” (که از اشتباه تایپی کلمه “hold” نشأت گرفته) یکی از پرطرفدارترین استراتژی‌های سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال است. این روش بر پایه خرید دارایی‌های دیجیتال و نگهداری آنها برای مدت طولانی (معمولاً چند سال) بدون توجه به نوسانات کوتاه‌مدت بازار استوار است. سرمایه‌گذاران با این رویکرد معتقدند که ارزش ذاتی و پتانسیل بلندمدت کریپتوکارنسی‌ها بسیار فراتر از قیمت‌های فعلی آنهاست و با گذر زمان، این ارزش آشکار خواهد شد.
البته استراتژی خرید و نگهداری نیز بدون ریسک نیست. بزرگترین چالش این روش، انتخاب پروژه‌های درست برای سرمایه‌گذاری است. تاریخ کریپتو نشان داده که بسیاری از پروژه‌ها علی‌رغم تبلیغات گسترده، در نهایت شکست خورده‌اند. بنابراین، تحقیق عمیق (DYOR: Do Your Own Research) درباره تیم توسعه‌دهنده، فناوری زیربنایی، مدل اقتصادی و کاربردهای واقعی هر پروژه، پیش از سرمایه‌گذاری بلندمدت ضروری است. استراتژی مناسب برای کاهش این ریسک، متنوع‌سازی سبد سرمایه‌گذاری بین چند دارایی دیجیتال مختلف است.
یکی دیگر از تکنیک‌های مکمل برای استراتژی HODL، خرید میانگین قیمت یا DCA (Dollar-Cost Averaging) است. در این روش، به جای سرمایه‌گذاری یک‌جای مبلغ کلان، سرمایه‌گذار به طور منظم (مثلاً ماهانه) مبالغ کوچکتری را صرف خرید کریپتو می‌کند. این روش ریسک ورود به بازار در قیمت‌های اوج را کاهش می‌دهد و به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد از کاهش قیمت‌ها نیز به عنوان فرصتی برای خرید ارزان‌تر استفاده کند.
در نهایت، برای موفقیت در استراتژی خرید و نگهداری، داشتن صبر، انضباط و چشم‌انداز بلندمدت ضروری است. تاریخ نشان داده که سرمایه‌گذارانی که بیت‌کوین یا اتریوم را برای چندین سال نگهداری کرده‌اند، علی‌رغم تجربه چندین چرخه صعود و نزول شدید، در نهایت بازدهی قابل توجهی کسب کرده‌اند. با این حال، همیشه باید به خاطر داشت که بازار کریپتو همچنان نوپا و بسیار نوسانی است، و هرگز نباید بیش از آنچه توان از دست دادنش را دارید، سرمایه‌گذاری کنید.
وارن بافت، یکی از مشهورترین طرفداران استراتژی خرید و نگاه داشت، با این رویکرد توانسته است بازدهی سالانه حدود ۲۰٪ را برای سهامداران برکشایر هاتاوی طی بیش از ۵۰ سال ایجاد کند. فلسفه سرمایه‌گذاری او بر خرید سهام شرکت‌های با کیفیت با قیمت منطقی و نگهداری آنها برای مدت طولانی استوار است.
پیتر لینچ، مدیر صندوق افسانه‌ای فیدلیتی مگلان، با رویکرد “خرید آنچه می‌شناسید” و نگهداری سهام شرکت‌های خوب در دوره‌های نزولی بازار، توانست بازدهی سالانه ۲۹٪ را طی ۱۳ سال مدیریت این صندوق (۱۹۷۷-۱۹۹۰) ایجاد کند.
جک بوگل، بنیانگذار ونگارد، با ترویج سرمایه‌گذاری در صندوق‌های شاخصی با هزینه پایین و نگهداری بلندمدت آنها، میلیون‌ها سرمایه‌گذار را به سمت استراتژی خرید و نگاه داشت هدایت کرد.
استراتژی خرید و نگاه داشت یک رویکرد سرمایه‌گذاری ساده اما قدرتمند است که برای بسیاری از سرمایه‌گذاران، به ویژه افراد غیرحرفه‌ای، مناسب است. این استراتژی با کاهش هزینه‌های معاملاتی، اجتناب از خطاهای رفتاری و بهره‌مندی از رشد بلندمدت بازارها، می‌تواند به نتایج قابل توجهی منجر شود.
با این حال، استراتژی خرید و نگاه داشت به معنای بی‌توجهی کامل به سرمایه‌گذاری نیست. انتخاب دقیق دارایی‌های اولیه، بررسی دوره‌ای پرتفوی و تعدیل آن در صورت تغییرات بنیادی، و تنوع‌بخشی مناسب، همگی برای موفقیت این استراتژی ضروری هستند.
در بازار سرمایه ایران، با توجه به شرایط خاص اقتصادی و نوسانات بالا، استراتژی خرید و نگاه داشت نیازمند ملاحظات ویژه‌ای است. سرمایه‌گذاران ایرانی باید به دنبال شرکت‌هایی باشند که توانایی حفظ ارزش در برابر تورم را داشته و از مزیت رقابتی پایدار برخوردار باشند.
همانطور که جان تمپلتون، سرمایه‌گذار افسانه‌ای، گفته است: “بهترین زمان برای فروش سهام خوب، هرگز است.” این جمله به خوبی فلسفه استراتژی خرید و نگاه داشت را خلاصه می‌کند.
Siegel, J. J. (2014). Stocks for the Long Run: The Definitive Guide to Financial Market Returns & Long-Term Investment Strategies. McGraw-Hill Education.
Graham, B., & Zweig, J. (2006). The Intelligent Investor: The Definitive Book on Value Investing. HarperBusiness.
Bogle, J. C. (2007). The Little Book of Common Sense Investing: The Only Way to Guarantee Your Fair Share of Stock Market Returns. Wiley.
Lynch, P., & Rothchild, J. (2000). One Up On Wall Street: How To Use What You Already Know To Make Money In The Market. Simon & Schuster.
راعی، رضا و پویان‌فر، احمد. (۱۳۹۸). مدیریت سرمایه‌گذاری پیشرفته. انتشارات سمت.
تهرانی، رضا. (۱۳۹۹). مدیریت سرمایه‌گذاری در بورس اوراق بهادار. انتشارات نگاه دانش.
Powered by BetterDocs
